Waar is het hoofdstuk “coup” in het sociaal contract?

Hugo de Jonge was sowieso niet de beste keus als partijleider. De postmoderne protestantse dandy met zijn geforceerde vlotte jongensstijl en zijn oeverloze antwoorden op vragen over onderwerpen waarin hij steeds achter de feiten aan loopt, bezweek al bijna onder zijn coronadossier en ging desondanks ook nog de partij leiden. Dat wilde de partij vooral zelf, omdat Wopke Hoekstra geen interesse had. Of althans, dat zei Hoekstra destijds. "Uit plichtsbesef, niet uit ambitie" meldde De Jonge zich.

Aldus ging het langs een leiderschapsrace die Hugo nípt won van challenger Pieter Omtzigt, de olifant in de porseleinkerk, met een uitslag die betwist bleef, naar het heden waarin de partij in verdeeldheid bleef morren in de media over De Jonge terwijl corona niet uitdooft maar oplaait (althans in aantal besmettingen, verder valt het allemaal best mee en werken we gewoon verder aan groepsimmuniteit over de rug van de horeca). Plotseling is daar toch het aftreden van De Jonge, zogenaamd nobel maar in werkelijkheid onder druk van de partijtop. Corona en campagne, die combinatie is onmogelijk - zeker nu het er naar uit ziet dat corona nog minstens tot de zomer bij ons zal blijven.

De nieuwe leider wordt niet running mate Omtzigt, die de helft van zijn partij achter zich heeft, het is voorwaar plotseling en als bij toverslag alsnog Wopke Hoekstra geworden, waar niemand op gestemd heeft. Wopke, die sympathieke, sportieve slungel die zogenaamd niet wilde maar in de afgelopen maanden wel het ene interview na de andere kickboksfoto liet maken, tot aan het voorstellen van de hele Familie Hoekstra Hoeksteen op televisie aan toe. Allemaal toeval zeker?

Horse race tussen twee kartelschimmels
De mainstream media zijn blij, want die hebben een gedroomde horse race tussen Rutte en Hoekstra, met als (kansloze) outsider Sigrid Kaag om het onsmakelijke bijgerecht 'Waarom eigenlijk geen vrouw?' ook nog als fatsoens-foie gras door onze strot te kunnen blijven persen. Rutte en Hoekstra, de een wat liberaler en de ander wat christelijker maar tegelijkertijd twee uitwisselbare slangolieverkopers uit hetzelfde kartel, in een door de belastingbetaler opgehoest maatpak. Maar ja, Wopke kijkt ook zo lief hè.

In de coulissen achter die politieke sportjournalisitiek ligt Hugo de Jonge weg te kwijnen, dodelijk verwond door het roestige zwaard van de partijpolitiek, een machtsspel dat Den Haag in een houdgreep heeft en waar Omtzigt zich al jaren over beklaagt maar nu toch ook in participeert. Gedwongen? Vrijwillig? Uit opportunisme, of om het in de Haagse metafoor van dat woord te zeggen: "uit partijbelang"? In de Telebelg dromen CDA'ers al hardop van verkiezingswinst. Zó krijg je de mainstream media mee: 'Het gaat tussen Rutte en Hoekstra, ze zeggen het zelf!'